ოფშორული არის გადასახადების დაგეგმვის მეთოდი, როდესაც ქვეყნების კანონმდებლობა ადგენს გადასახადების სრულ ან ნაწილობრივ გათავისუფლებას უცხოური პირების საკუთრებაში მყოფი საწარმოებისთვის. სახელმწიფოს ან მის ნაწილს, სადაც ასეთი დებულება მოქმედებს არარეზიდენტი კომპანიებისთვის, ეწოდება ოფშორული ზონა.
ოფშორული ზონები ხასიათდება უცხო პირთა რეგისტრაციის გამარტივებული და დაჩქარებული პროცესით, რომლის დროსაც სიმბოლურად გადასახადის თანხა ირიცხება ქვეყნის ბიუჯეტში. არარეზიდენტებს ეძლევათ შემცირებული განაკვეთები საშემოსავლო გადასახადის და პირადი საშემოსავლო გადასახადის გადახდისთვის. ოფშორული კომპანიები გათავისუფლდნენ სახელმწიფო ვალუტის კონტროლისგან, ამიტომ ისინი დარწმუნებულნი იქნებიან თავიანთი საქმიანობის კონფიდენციალურობაში, რაც ხორციელდება აქციონერთა და დირექტორთა დახურული რეესტრის წარმოებით და არ არის საჭირო ფინანსური ანგარიშგების წარდგენა.
ეროვნული ბიზნესის დაცვის მიზნით, ოფშორულ კომპანიებს ეკრძალებათ ბიზნესი ოფშორულ ზონაში. ოფშორული ზონის შემოსავალი წარმოდგენილია რეგისტრაციისა და ხელახალი რეგისტრაციის საფასურით, საგადასახადო შემოსავლებით, ოფშორული კომპანიების წარმომადგენლობების მოვლის ხარჯებით. ეს უკანასკნელი მოიცავს: ნაგებობების ქირაობას, კომუნიკაციებს, ელექტროენერგიას, საკვებისა და საცხოვრებლის გადახდას, ტრანსპორტს, დასვენებას, ხელფასებს და სოციალურ შეღავათებს და გადასახადებს.
ოფშორული კომპანიის წარმომადგენლობას ოფშორულ ზონაში ეწოდება სამდივნოს ოფისი. ხშირად, მათში ადგილობრივი მაცხოვრებლების დასაქმების მოთხოვნა დგინდება დასაქმების პრობლემის გადასაჭრელად. საბაჟო გადასახადები არ დაწესდება კომპანიის საჭიროებისთვის იმპორტირებულ სატრანსპორტო საშუალებებზე, მოწყობილობებსა და მასალებზე. რამდენიმე ათეულ ათასობით არასპრეზიდენტული ფირმის დარეგისტრირება შეიძლება ოფშორულ ზონაში. როგორც წესი, ეს არის საშუალო და მსხვილი კომპანიები. მცირე ბიზნესისთვის, ოფშორული კომპანიის რეგისტრაცია და შენარჩუნება საკმაოდ ძვირია, ამიტომ მათთვის უფრო მომგებიანია საქმიანობის განხორციელება მათი ქვეყნის ტერიტორიაზე.
ყველა არსებული ოფშორული ზონა პირობითად შეიძლება დაიყოს სამ ჯგუფად: კლასიკური ოფშორული, როდესაც კომპანიები თავისუფლდებიან ყოველგვარი გადასახადებისა და ანგარიშგებისგან; დაბალი საგადასახადო ზონები; სხვა ოფშორული კომპანიები, რომლებშიც კომპანიები იღებენ გარკვეულ უპირატესობებს ბიზნესის წარმოებისა და დაბეგვრის მხრივ.
