საბაზრო კონკურენციის პირობებში კომპანიები ფაქტიურად იძულებულნი არიან იბრძოლონ თავიანთი მომხმარებლებისთვის. პროდუქტის საბაზრო ღირებულება ამ ბრძოლის ერთ-ერთი ინსტრუმენტია; ეს არის ყველაზე სავარაუდო ფასი, რომელზეც პროდუქტი გაიყიდება ბაზარზე. საწარმოს სავაჭრო საქმიანობის წარმატება და, შესაბამისად, მისი მოგება დამოკიდებულია ამ ღირებულების გონივრულ გაანგარიშებაზე.
ინსტრუქციები
Ნაბიჯი 1
საბაზრო ღირებულების დადგენაში ორი მხარე მონაწილეობს: მყიდველი და გამყიდველი. კომპანია, რომელიც ბაზარზე პროდუქტს ყიდის, ცდილობს დაადგინოს ისეთი ღირებულება, რომელიც შეიძლება დაფაროს ნედლეულის შეძენისა და პროდუქციის წარმოების, მათი გაყიდვის და ხარჯების დაფარვის ყველა ხარჯს. ამრიგად, გამყიდველისთვის საქონლის საბაზრო ღირებულება არ შეიძლება იყოს დაბალი ვიდრე მისი ღირებულება, წინააღმდეგ შემთხვევაში კომპანია ზარალით იმუშავებს.
ნაბიჯი 2
მყიდველი, რა თქმა უნდა, ასევე მონაწილეობს საბაზრო ღირებულების ფორმირებაში, ვინაიდან სწორედ ის ქმნის კონკრეტულ პროდუქტზე მოთხოვნას. ამის მიუხედავად, მოთხოვნისა და მოთხოვნის თანაფარდობა ამ შემთხვევაში ერთ-ერთი გადამწყვეტი ფაქტორია. პროდუქტის მომხმარებელს აქვს წარმოდგენა სხვა მწარმოებლების მსგავსი პროდუქტის მიმდინარე საბაზრო ფასებზე და ყიდვის გადაწყვეტილებას იღებს საკუთარი ფინანსური შესაძლებლობების, საჭიროებების და, რა თქმა უნდა, პროდუქტის ხარისხის საფუძველზე.
ნაბიჯი 3
მწარმოებლისა და მომხმარებლის ინტერესები დაკმაყოფილდება, თუ პროდუქტის საბაზრო ღირებულება აღემატება მის ღირებულებას პროდუქტში ინტეგრირებული მწარმოებლის ინტელექტუალური კაპიტალის ოდენობით. გამყიდველისა და მყიდველის ინტერესების წონასწორობის პოზიციას ეწოდება საბაზრო წონასწორობა. საწარმოს მოგება იქნება პროდუქტის დამატებითი ნიშანი, რომელიც განისაზღვრება პროდუქტის ერთეულზე მოსალოდნელი შემოსავლის ოდენობიდან გამომდინარე.
ნაბიჯი 4
საქონლის ღირებულება მოიცავს საწარმოს ყველა ხარჯს მისი წარმოებისთვის და მოიცავს ნედლეულისა და აღჭურვილობის შეძენის, შრომის და რეკლამირების ხარჯებს. ეს კონცეფცია ფართოდ გამოიყენება ეკონომიკურ თეორიაში. მწარმოებლის ინტელექტუალური კაპიტალი განისაზღვრება წარმოების პროცესის ანალიზის საფუძველზე, იდეის შემუშავებიდან დამთავრებამდე მის განხორციელებამდე წარმოების მატერიალურ ერთეულში.
ნაბიჯი 5
იდეის შემუშავება შემოქმედებითი კომპონენტია და მას ახორციელებენ რამდენიმე დეპარტამენტის, მათ შორის მარკეტინგის დეპარტამენტის თანამშრომლები, რომლებიც მჭიდროდ ურთიერთობენ მომხმარებლებთან ბაზრის კვლევისა და გამოკითხვების საშუალებით. შემდეგ, საბოლოო იდეის საფუძველზე, შემუშავებულია ტექნიკური გადაწყვეტა, შესაძლოა შეიქმნას ექსკლუზიური სამრეწველო ნიმუში, რომელიც მოითხოვს პატენტს.
ნაბიჯი 6
პროტოტიპების ტესტის შედეგების საფუძველზე, წარმოების მომავალი ერთეულის დეტალები, გარეგნობა დაზუსტებულია და ხდება გადასინჯვა. შემდეგ იწყება პროდუქტის მასობრივი წარმოება.
ნაბიჯი 7
როგორც წესი, ინტელექტუალური კაპიტალი ჩადებულია უნიკალური პროდუქტის ღირებულებაში, რომელსაც ანალოგი არ აქვს ბაზარზე. ამ შემთხვევაში კომპანიას უფლება აქვს დაადგინოს საკუთარი ფასი, რადგან კონკურენცია ნულს უახლოვდება. თუ პროდუქტი არ არის უნიკალური, გონივრულად უნდა მიუდგეთ მარჟის ფორმირებას, ამაზეა დამოკიდებული მომავალი მოგება.
ნაბიჯი 8
პროდუქტის საბაზრო ღირებულების გამოსათვლელად არსებობს სამი მეთოდი: ღირებულება, საბაზრო (შედარებითი) და მომგებიანი. თვითღირებულების მეთოდი ემყარება პრინციპს "წარმოების ხარჯები პლუს მოგება". ამ მეთოდით განსაზღვრულ საქონლის ფასებმა მიიღო ფასების აღნიშვნა, ხარჯების გათვალისწინებით.
ნაბიჯი 9
შედარებითი მეთოდი გულისხმობს ბაზარზე სხვა მწარმოებლების პროდუქტების მოძიებას, რომლებიც შემოთავაზებული პროდუქტის მსგავსია. ფასების შედარება ხდება, მაგრამ ეს მეთოდი მხოლოდ მაშინ არის შესაფერისი, თუ კომპანიის თანამშრომლებს აქვთ ინფორმაცია სხვა მწარმოებლების სავაჭრო ოპერაციების ფასების შესახებ.
ნაბიჯი 10
შემოსავლის მეთოდი გულისხმობს მოსალოდნელი შემოსავლის პროგნოზირებას და მათი ინტეგრირებას პროდუქციის საბაზრო ღირებულების ფორმირებაში. ამ მეთოდის უპირატესობა იმაში მდგომარეობს, რომ ის უფრო მეტად მიზნად ისახავს წმინდა მოგების მიღებას, ხოლო მისი გამოყენება მჭიდრო კავშირშია დანარჩენ ორ მეთოდთან.
