კაპიტალის ანაზღაურება საწარმოს ეფექტურობის ყველაზე მნიშვნელოვანი მაჩვენებელია. მომგებიანობის სხვა მაჩვენებლების მსგავსად, ეს არის ფარდობითი ღირებულება და განსაზღვრავს საკუთარი კაპიტალის დაბრუნებას.
ინსტრუქციები
Ნაბიჯი 1
კაპიტალის უკუგების მაჩვენებელი ახასიათებს მოგების ოდენობას, რომელსაც საწარმოს მფლობელები იღებენ ინვესტიცირებულ კაპიტალზე. იგი გამოითვლება როგორც კომპანიის განკარგულებაში დარჩენილი მოგების თანაფარდობა, გამრავლებული 100-ზე, საკუთარი კაპიტალის ოდენობასთან (ბალანსის ბალანსის III ნაწილი). ამ მაჩვენებლის დინამიკა გავლენას ახდენს კომპანიის საფონდო კვოტირების დონეზე და აჩვენებს კაპიტალის მოწინავე მენეჯმენტის ხარისხს.
ნაბიჯი 2
თუ საკუთარი კაპიტალის მოგებას შევადარებთ აქტივების მოგების დონეს, მაშინ განვსაზღვრავთ კომპანიის მიერ ფინანსური ბერკეტის გამოყენების ეფექტურობას (სესხები და სესხები). საკუთარი კაპიტალის ანაზღაურება იზრდება, თუკი ნასესხები სახსრების წილი ფორმირებული აქტივების მოცულობაში იზრდება. სხვაობა კაპიტალის ანაზღაურებასა და მთლიანი კაპიტალის დაბრუნებას შორის არის ბერკეტის ეფექტი. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ეს არის საკუთარი კაპიტალის დაბრუნების ზრდა ნასესხები სახსრების (კრედიტის) მოზიდვით.
ნაბიჯი 3
საკუთარი კაპიტალის მომგებიანობის ანალიზისას ისინი იყენებენ ასეთ კონცეფციას, როგორც ბერკეტს. ეს წარმოადგენს დაფინანსების მოზიდული წყაროების სპეციფიკურ წონას საწარმოს აქტივების ფორმირების სახსრების ოდენობით. ქონების ფორმირების წყაროების თანაფარდობა ოპტიმალური იქნება, თუ საკუთარი კაპიტალის უკუგების ზრდა უზრუნველყოფილი იქნება მისაღები ფინანსური რისკის თანხასთან ერთად.
ნაბიჯი 4
ამიტომ, ზოგჯერ მიზანშეწონილია ორგანიზაციისთვის ნასესხები სახსრების (სესხების) გამოყენება, მაშინაც კი, თუ კომპანიის საკუთარი კაპიტალის ოდენობა საკმარისია ქონების ფორმირებისთვის. ეს გამოწვეულია იმ ფაქტით, რომ ნასესხები სახსრების გამოყენების ეფექტი, გამოხატული საკუთარი კაპიტალის საპროცენტო განაკვეთის ზრდაში, შეიძლება აღემატებოდეს ამ თანხების სარგებლის პროცენტს.
