საგადასახადო აღრიცხვა არის პირველადი დოკუმენტებიდან ინფორმაციის შეგროვებისა და შეჯამების სისტემა, რომელსაც გადასახადის გადამხდელი იყენებს საგადასახადო ბაზის დასადგენად. საგადასახადო აღრიცხვის სისტემას ორგანიზაცია განსაზღვრავს დამოუკიდებლად და ფიქსირდება სააღრიცხვო პოლიტიკაში.
ინსტრუქციები
Ნაბიჯი 1
"საგადასახადო აღრიცხვის" ცნება კანონმდებლობაში გამოჩნდა საგადასახადო კოდექსის 25-ე თავის შემოღებასთან დაკავშირებით. რუსეთის ფედერაციის საგადასახადო კოდექსის 313-ე მუხლში აღნიშნულია, რომ საგადასახადო აღრიცხვა უნდა ინახებოდეს კომერციულ ორგანიზაციაში საშემოსავლო გადასახადის გამოანგარიშების მიზნით.
ნაბიჯი 2
საგადასახადო აღრიცხვის ობიექტები მოიცავს ორგანიზაციის ბიზნეს ოპერაციებს, ქონებას და ვალდებულებებს. ამ ობიექტების შეფასება განსაზღვრავს საგადასახადო ბაზის ზომას. საგადასახადო მიზნებისათვის საბუღალტრო საგნები უნდა აისახოს დოკუმენტებში განუწყვეტლივ და ქრონოლოგიური თანმიმდევრობით.
ნაბიჯი 3
საგადასახადო აღრიცხვაში ასახული ინფორმაციის დადასტურებაა:
- წყარო დოკუმენტები;
- საგადასახადო რეესტრები;
- საგადასახადო ბაზის გაანგარიშება.
პირველადი დოკუმენტების მონაცემების საფუძველზე ივსება საგადასახადო აღრიცხვის რეესტრები, რომლებიც წარმოადგენს ანალიტიკურ დოკუმენტებს. გადასახადის გადამხდელმა შეიძლება შექმნას რეესტრის ფორმები დამოუკიდებლად და შეინარჩუნოს ქაღალდის ან ელექტრონული ფორმით. რეესტრებში მოცემული ინფორმაციის საფუძველზე ხდება საგადასახადო ბაზის გაანგარიშება. რეგისტრების შინაარსი წარმოადგენს საგადასახადო საიდუმლოებას, ამიტომ, როდესაც ისინი ორგანიზაციაში ინახება, აუცილებელია უნებართვო შესვლისგან დაცვა.
ნაბიჯი 4
საგადასახადო აღრიცხვა შეიძლება ჩატარდეს ბუღალტრული აღრიცხვის საფუძველზე ან მისგან დამოუკიდებლად. პირველ შემთხვევაში, ხდება გადასახადების და ბუღალტრული აღრიცხვის დაახლოება, მონაცემთა სრული დამთხვევით, ბუღალტრული აღრიცხვის რეესტრები შეიძლება აღიარებულ იქნას, როგორც საგადასახადო აღრიცხვის რეგისტრები. მეორე შემთხვევაში ტარდება პარალელური აღრიცხვა და იზრდება სააღრიცხვო სამუშაოების მოცულობა.
ნაბიჯი 5
საგადასახადო აღრიცხვის სისტემა უნდა იყოს დოკუმენტირებული სააღრიცხვო პოლიტიკაში, რომელიც დამტკიცებულია ორგანიზაციის ხელმძღვანელის ბრძანებით. სააღრიცხვო პოლიტიკაში შესწორებები შედის საწარმოს აღრიცხვის მეთოდების ან პირობების შეცვლისას, აგრეთვე საგადასახადო კანონმდებლობაში ცვლილებების შეტანისას. სააღრიცხვო პოლიტიკა საგადასახადო აღრიცხვის მიზნებისათვის შეიძლება შედგებოდეს ორ ნაწილად. პირველ ორგანიზაციულ ნაწილში დგინდება ჩანაწერების წარმოების ზოგადი წესები, მითითებულია პასუხისმგებელი პირები და დამტკიცებულია დოკუმენტების დამუშავების წესი და ვადები. მეორე მეთოდოლოგიურ ნაწილში ასახულია ინდივიდუალური გადასახადების გაანგარიშების კონკრეტული მეთოდები; დაბეგვრის თითოეული ელემენტისთვის სასურველია მიეთითოს ბმული საგადასახადო კოდექსის კონკრეტულ მუხლთან. ორგანიზაციის მიერ შემუშავებული საგადასახადო აღრიცხვის რეგისტრების ფორმები შეიძლება დაერთოს სააღრიცხვო პოლიტიკას.
