თვითღირებულების ფასი არის ის ფულადი ხარჯები, რომლებიც იხარჯება პროდუქციის წარმოებასა და რეალიზაციაში.
წარმოების ღირებულების პოვნა საკმაოდ მარტივია, თქვენ უბრალოდ უნდა იცოდეთ რა ფაქტობრივი მონაცემები აქვს კომპანიას.
Ეს აუცილებელია
საანგარიშო პერიოდის რეალური წარმოების მონაცემები
ინსტრუქციები
Ნაბიჯი 1
დათვლის მეთოდის არჩევანი.
წარმოების ღირებულების გაანგარიშებისას შესაძლებელია ორი მიდგომის გამოყენება: გაანგარიშება ეკონომიკური ელემენტების ან გაანგარიშების საგნების მიხედვით. გამოირჩევა შემდეგი ეკონომიკური ელემენტები:
1) მატერიალური ხარჯები, ე.ი. ძირითადი ნედლეულის ღირებულება, საიდანაც მზადდება პროდუქტი;
2) მშრომელთა ანაზღაურება;
3) სოციალური შენატანები;
4) ძირითადი საშუალებების ცვეთა;
5) სხვა ხარჯები.
ნაბიჯი 2
თვითღირებულების გაანგარიშების ამ მეთოდის მინუსი ის არის, რომ არ გამოითვლება ერთი კონკრეტული ტიპის პროდუქტის ღირებულება, მაგრამ გამოითვლება საქონლის მთელი ჯგუფის ღირებულება. აქედან გამომდინარე, არსებობს მეთოდის დაანგარიშების წესი ფასების დაანგარიშების მიხედვით. რამდენიმე მათგანია:
1) გამოყენებული ნედლეული / მასალები;
2) გარედან შეძენილი ნახევარფაბრიკატები;
3) გამოყენებული ენერგია და საწვავი პროდუქციის წარმოებაში;
4) წარმოებაში ჩართული მშრომელთა ძირითადი და დამატებითი ხელფასები;
5) სოციალური უზრუნველყოფის შენატანები;
6) ნახმარი ხელსაწყოებისა და სხვადასხვა მოწყობილობების ტარება;
7) ტექნოლოგიური აღჭურვილობის ცვეთა;
8) სემინარის ხარჯები;
9) მცენარის ზოგადი ხარჯები;
10) არასაწარმოო ხარჯები.
ნაბიჯი 3
1 – დან 8 – მდე პროდუქტის ჯამი გამოხატავს პროდუქტის მაღაზიის ღირებულებას. თუ ბოლო ორ წერტილს დაამატებთ, შედეგი არის წარმოების მთლიანი ღირებულება.
აღსანიშნავია, რომ არასაწარმოო ხარჯები იგულისხმება როგორც წარმოებული პროდუქციის ტრანსპორტირებისა და რეალიზაციის ხარჯები, ასევე პროდუქციის საგარანტიო მომსახურების ღირებულება, თუ ამას წარმოება გულისხმობს.
