ბუღალტრული აღრიცხვის შესახებ მცირე ცოდნის მქონე ბევრ ადამიანს ჰგონია, რომ ინვოისი და ინვოისი ერთი და იგივე სააღრიცხვო დოკუმენტია. ეს მოსაზრება არასწორია. სინამდვილეში, ეს დოკუმენტები პირდაპირ კავშირშია იგივე ოპერაციის შექმნასთან, განსხვავება არსებობს მათ დანიშნულებასა და დიზაინში.
რა განსხვავებაა ინვოისიდან და ინვოისიდან?
როგორც წესი, ანგარიში გაიცემა ბუღალტრის მიერ. ამისათვის უნდა არსებობდეს საფუძველი - ნასყიდობის ხელშეკრულება ან ხელშეკრულება ნებისმიერი მომსახურების გაწევის შესახებ. ამ დოკუმენტში მითითებულია კონკრეტული თანხა, რომელსაც გადამხდელი იღებს ვალდებულებას გადაიტანოს მიმდინარე ანგარიშზე ან გადაიხადოს მიმწოდებლის სალაროსთან გაწეული მომსახურების ან კონკრეტული პროდუქტისთვის.
თუ ხელშეკრულება ითვალისწინებს მრავალჯერადი გამოყენების მომსახურებას (თვეში ერთხელ წელიწადში ან კვარტალში ერთხელ), მაშინ ეს ინვოისი შეიძლება გაიცეს თვეში ერთხელ, კვარტალში ერთხელ, ან დაუყოვნებლივ მთელი წლის განმავლობაში. როგორც წესი, ინვოისი არ არის მკაცრი საანგარიშო ფორმა და არ არის რეგისტრირებული გაყიდვების წიგნში. ანგარიში საჭიროა ძირითადად წინასწარი გადახდისათვის.
რა მონაცემები შედის ინვოისში?
ეს დოკუმენტი წარმოადგენს ცხრილს, რომელშიც მითითებულია კონკრეტული მომსახურების ან პროდუქტის სახელი, საზომი ერთეული, რაოდენობა და ერთეულის ფასი. მთლიანი თანხა მითითებულია ბოლოს. ასევე, ინვოისი უნდა შეიცავდეს მომსახურების მიმწოდებლის მონაცემებს, სადაც მომხმარებელმა უნდა გადარიცხოს თანხა.
ინვოისი გაიცემა გამყიდველის ან შემსრულებლის მიერ შესრულებული სამუშაოს ან გაწეული მომსახურების დასრულების შემდეგ. ამ დოკუმენტის წარდგენა სავალდებულოა, თუ კომპანია დააბრუნებს დღგ-ს (თანხა მითითებული უნდა იყოს დოკუმენტში), ე.ი. არის ზოგადი დაბეგვრის სისტემაში. სხვა სიტუაციებში, ინვოისი, როგორც წესი, არ არის საჭირო. თუ ამ დოკუმენტის არსებობა სავალდებულოა, იგი უნდა შედგეს გარიგების დადების იმავე პერიოდში (მომსახურების გაწევა, დადასტურებული შესრულებული სამუშაოს აქტით ან საქონლის შეძენა, რასაც დასტურდება ტვირთის არსებობა). შენიშვნა).
სინამდვილეში, ბუღალტერი გასცემს როგორც ინვოისს, ასევე ინვოისს, როგორც ნებისმიერი მომსახურების გაწევისას, ასევე ყიდვა-გაყიდვის ხელშეკრულების დადებისას. განსხვავება მხოლოდ ამ დოკუმენტების მიზანშია. მყიდველს სჭირდება ინვოისი, რათა გადაიხადოს გაწეული მომსახურების საფასური, რაც ხელშეკრულებაშია დაფიქსირებული. ამისათვის ანგარიშში მითითებულია საჭირო თანხისა და მომსახურების ან საქონლის გადარიცხვის დეტალები, რისთვისაც გაკეთდება ეს თანხა.
საჭიროა ინვოისი, რათა შესრულებული გარიგება აისახოს საგადასახადო აღრიცხვაში, ე.ი. დღგ-ს აღრიცხვა უნდა მოხდეს მომსახურების ან პროდუქტისთვის, რომლის შესრულებაც იგეგმება მითითებული გარიგების საფუძველზე.
როგორც წესი, ინვოისს აქვს მომსახურების მიმწოდებლის ბეჭედი (აუცილებელია), ინვოისი კი არა. კიდევ ერთი განსხვავება ამ დოკუმენტებს შორის არის ის, რომ ინვოისი უნდა წარედგინოს საგადასახადო სამსახურს, ვინაიდან ეს დოკუმენტი მკაცრი ანგარიშგების ფორმაა, ინვოისს კი ეს ფუნქცია არ აქვს.
