ევროს სულ რაღაც ათი წელი შეუსრულდა. ამ დროის განმავლობაში, ევროპულმა ევროპულმა ვალუტამ მოახერხა თავისი ღირსების დამტკიცება. ამასთან, მსოფლიო ფინანსურმა კრიზისმა გამოიწვია ის ფაქტი, რომ მომდევნო წლებში რიგმა ქვეყნებმა შეიძლება დატოვონ ევროზონა.
ერთიანი ევროპული ვალუტა დიდი სირთულეებით შემოვიდა, მაგრამ ევროზონაში შესულ ყველა ქვეყანას ესმოდა მისი უპირატესობა. ერთიანი ვალუტის არსებობის ათმა წელმა დაადასტურა გასული საუკუნის ბოლოს მიღებული გადაწყვეტილების სისწორე. ამის მიუხედავად, ბოლო წლების ეკონომიკური კრიზისის ფონზე, ევროზონა გაიზარდა და არ არის ცნობილი, შეძლებს თუ არა მას წინააღმდეგობის გაწევა.
მსოფლიო ეკონომიკის პრობლემები ათწლეულების განმავლობაში გროვდება, ამიტომ 2008 წლის კრიზისი მრავალი ექსპერტისთვის გასაკვირი არ ყოფილა. ევროპულმა ქვეყნებმა შეძლეს კრიზისის პირველი ტალღის დაძლევა, მაგრამ ევროზონაში შემავალი მრავალი ქვეყნისთვის მისი შედეგები ძალიან მძიმე აღმოჩნდა. კერძოდ, საბერძნეთისთვის, რომელიც რეალურად გაკოტრებული აღმოჩნდა. რომ არა ევროპის სხვა ქვეყნების სურვილი, ხელი შეუშალონ ევროზონის დატოვების პრეცედენტს, საბერძნეთი დიდი ხნის წინ დრაჰმას დაუბრუნდებოდა. ევროკავშირის მრავალმილიარდიანმა სესხებმა ქვეყნის დახრჩობის საშუალება არ მისცა, მაგრამ ფინანსური კრიზისის ჭაობიდანაც ვერ გამოიყვანა. საბერძნეთის ხელისუფლებამ როგორღაც მოახერხა არაერთი არაპოპულარული კანონის მიღება, რომელიც ითვალისწინებდა ხელფასების შემცირებას, პენსიებს და ათობით ათასი სამუშაო ადგილის განთავისუფლებას. მაგრამ ესეც ვერ ზოგავს ქვეყანას, არაერთი ექსპერტი თვლის, რომ საბერძნეთის ევროზონიდან გასვლა მხოლოდ დროის საკითხია.
საქმე მხოლოდ საბერძნეთი რომ შემოიფარგლებოდა, ევროკავშირს, ალბათ, შეეწირა ეს მსხვერპლი. მაგრამ ევროპის მრავალი ქვეყანა გაჭირვებაშია, ამიტომ საბერძნეთის მოშორება პრობლემას არ აგვარებს. დიდი ეკონომიკური სირთულეების წინაშე აღმოჩნდა ირლანდია, ესპანეთი, პორტუგალია, იტალია. სარეიტინგო სააგენტოებმა ახლა და შემდეგ შეამცირეს სტატუსი. იზრდება ამ ქვეყნების მიერ გამოშვებული სესხის ფასიანი ქაღალდები, რაც თავისთავად მოწმობს ყველაზე რთულ ვითარებას - აღარავის სურს მათთვის დაბალი პროცენტით ფულის მიცემა. Moody's– ის გათვლებით, საბერძნეთი და ირლანდია ვერ შეძლებენ რთულ ვითარებას თავი დააღწიონ მინიმუმ 2016 წლამდე, ესპანეთის, პორტუგალიის და იტალიისთვის რთული პერიოდები გაგრძელდება 2013 წლის ბოლომდე.
ამ ფონზე განსაკუთრებით მწვავედ დგას პარიზისა და ბერლინის წინადადებები ევროზონის ექვსი ყველაზე წარმატებული ქვეყნის გამოყოფის შესახებ, რათა ერთად წავიდეთ წინ. საფრანგეთი და გერმანია ხარჯავენ უზარმაზარ თანხებს ევროზონაში სიტუაციის სტაბილიზაციისთვის, რაც არ შეიძლება უკმაყოფილება გამოიწვიოს მათ გადამხდელთა შორის. კიდევ ერთი ვარიანტი შეიძლება იყოს ბრიუსელის კონტროლის გამკაცრება ევროზონაში შემავალი ქვეყნების ფინანსებზე, მაგრამ თავად ევროზონის ქვეყნები უკვე ეწინააღმდეგებიან ამას. შედეგად, შეიქმნა სიტუაცია, რომლის გარკვევა შეუძლებელია გარკვეული დანაკარგების გარეშე. რჩება იმის გადაწყვეტა, თუ რა ან ვის შეიძლება შეეწიროს, რათა შეინარჩუნოს ერთიანი ევროპული ვალუტის ზონის ხილული სტაბილურობა.
აღსანიშნავია, რომ არც თუ ისე დიდი ხნის წინ ჩატარდა კონკურსი საუკეთესო პროექტისთვის ევროზონის დაშლის ყველაზე უმტკივნეულო ვარიანტზე - ასეთი შეჯიბრებების გამოჩენა მიანიშნებს, რომ ევროზონა სერიოზულად დაავადებულია. გასაკვირი არ არის, რომ ევროზონის მრავალი ქვეყანა იწყებს მშვიდად, მშვიდად ემზადება მოვლენების შესაძლო არახელსაყრელი განვითარებისათვის, ეროვნული ვალუტების დაბრუნების ყველაზე ოპტიმალური ვარიანტების გაანგარიშებით.
