პროდუქტის თვითღირებულება საწარმოს საიმედოობისა და სტაბილურობის ერთ-ერთი მთავარი მაჩვენებელია, მიუხედავად მისი საქმიანობის ტიპისა, რაც შესაძლებელს ხდის გამოავლინოს მისი ყველა ძლიერი და სუსტი მხარე. თვითღირებულების დონე პირდაპირ დამოკიდებულია ტვირთის მოცულობაზე, მის ხარისხზე, დახარჯული დროის რაოდენობაზე და ბევრ სხვა ეკონომიკურ ფაქტორზე.
ნებისმიერი პროდუქტის ღირებულება იყოფა ორ მთავარ ტიპად: საერთო ღირებულება და ინდივიდუალური ღირებულება.
ინსტრუქციები
Ნაბიჯი 1
ყველა წარმოებული პროდუქტის თვითღირებულების დასადგენად საჭიროა გამოითვალოს ყველა ხარჯის ჯამური ოდენობა, ამა თუ იმ ფორმით, რომელიც დაკავშირებულია კონკრეტული პროდუქტის გამოშვებასთან. ეს არის აუცილებელი ნედლეულის, ყველა სახის მასალის, შესაძლო კომპონენტისა და საწვავის ხარჯების, ხელსაწყოებისა და სხვა აღჭურვილობის ცვეთის ხარჯები, რომლებიც გამოყენებულ იქნა წარმოების პროცესში, და გამოქვითვა სხვადასხვა სახსრებში - ხელფასები, საპენსიო მოსაკრებლები.. ეს ასევე მოიცავს გადასახადების შემცირებას და არსებული ტექნოლოგიური პროცესების გაუმჯობესების შესაძლო ხარჯებს და წარმოებული პროდუქციის შეფუთვას, ტრანსპორტირებას და რეალიზაციასთან დაკავშირებულ ხარჯებს. რეკლამის ხარჯები ასევე შედის გამოშვებული პროდუქციის ღირებულებაში.
ნაბიჯი 2
თუ გსურთ განსაზღვროთ ნებისმიერი პროდუქტის ერთი ერთეულის ღირებულება, ჯერ უნდა განსაზღვროთ პროდუქციის წარმოებაში გაწეული ყველა ხარჯის ოდენობა, ე.ი. გამოთვალეთ ყველა პროდუქტის მთლიანი ღირებულება. ნებისმიერი საწარმოს საბუღალტრო ანგარიშში ყველა ეს ხარჯი იყოფა რამდენიმე ტიპად, რაც დამოკიდებულია ხარჯების ტიპზე. ეს არის საწარმოს თანამშრომლების სახელფასო ფონდი, ნედლეულისა და მასალების ღირებულება, საწვავისა და სხვა ენერგიის საწარმოო საჭიროების გადახდა, ახალი ტექნოლოგიების განვითარებასა და სხვადასხვა კვლევაზე დახარჯვა და ა.შ.
ნაბიჯი 3
ასეთი გაანგარიშება (ან გაანგარიშება) საშუალებას გაძლევთ დაადგინოთ, რომელი ხარჯები წარმოებს ბუნებრივად და რომელი ასოცირდება ადმინისტრაციულ და მენეჯმენტულ პროცესებთან. ეს აუცილებელია იმისთვის, რომ გაანალიზდეს, რა ჯდება წარმოების ერთი ერთეულის გამოშვება და რა თანხა უნდა დაიხარჯოს მის განხორციელებაზე.
