გლობალურ ფინანსურ ბაზრებზე მზარდი გაურკვევლობის ფონზე, რასაც გეოპოლიტიკური და სავაჭრო კონფლიქტები განაპირობებს, ქვეყნები და ინვესტორები ტრადიციულად ცდილობენ ოქროს დაცვას.
ბოლო წლებში ზოგიერთმა ქვეყანამ დაიწყო ან საზღვარგარეთიდან ოქროს რეპატრიაცია ან ძვირფასი ლითონის აქტიური შეძენა. გასულ წელს გერმანიის ცენტრალურმა ბანკმა (ბუნდესბანკმა) დაიბრუნა 674 ტონა ოქროს მარაგი, რომელიც ცივი ომის შემდეგ პარიზსა და ნიუ იორკში ინახებოდა. წლის დასაწყისში, თურქულმა მედიამ გაავრცელა ინფორმაცია, რომ ანკარამ 2017 წელს საზღვარგარეთიდან 220 ტონა ოქრო დააბრუნა შეერთებული შტატებიდან. ამავე დროს, უნგრეთის ეროვნულმა ბანკმა გამოაცხადა ლონდონიდან 100,000 უნცია ოქროს (3 ტონა) დაბრუნების გეგმის შესახებ.
ბოლო ათწლეულის განმავლობაში, ცენტრალური ბანკები მთელ მსოფლიოში გადავიდნენ ოქროს გამყიდველებიდან ოქროს მყიდველებად, ოფიციალური სექტორის საქმიანობა 2017 წელს 36 პროცენტით გაიზარდა და წინა წელთან შედარებით 366 ტონა გაიზარდა. ამ წლის პირველ კვარტალში მოთხოვნილება ყოველწლიურად 42% -ით გაიზარდა, ხოლო შესყიდვებმა 116.5 ტონა შეადგინა.
რუსეთი, რომელიც ამჟამად მეხუთე ადგილს იკავებს იმ ქვეყნებს შორის, სადაც ოქროს უდიდესი მარაგია, თითქმის 2,000 ტონა, ბოლო ექვსი წლის განმავლობაში ძვირფასი ლითონის უდიდესი მყიდველი იყო. 2017 წელს ქვეყნის ცენტრალურმა ბანკმა შეიძინა 224 ტონა ცხიმი, კიდევ 106 ტონა მიმდინარე წლის ექვსი თვის განმავლობაში. რუსეთის ბანკი განმარტავს ამ სტრატეგიას, როგორც ქვეყნის რეზერვების დივერსიფიკაციის ნაწილი აშშ დოლარიდან.
გავრცელებული ინფორმაციით, ეროვნული ოქროს დაახლოებით ორი მესამედი ცენტრალური ბანკის სარდაფშია მოსკოვში, დანარჩენი კი სანქტ – პეტერბურგში და ეკატერინბურგში. გავრცელებული ინფორმაციით, რუსული ოქრო ინახება 100 გრამიდან 14 კილოგრამამდე წონის ბარებში.
ჩვენი ეკონომიკის ფოკუსირება ოქროს მარაგების დაგროვებაზე მეფის ხანიდან იწყება. იმ დროს ძვირფასი ლითონი გამოიყენებოდა ეროვნული ვალუტის ასამაღლებლად. 1894 წელს რუსეთის იმპერიის ოქროს მარაგმა 1400 ტონას მიაღწია და ყველაზე დიდი იყო მსოფლიოში 1914 წლამდე. პირველი მსოფლიო ომისა და ოქტომბრის რევოლუციის შედეგად, საჭირო გახდა უცხოური ბანკების სესხების დაფარვა. ცარისტული ეპოქის რეზერვების უმეტესი ნაწილი ბოლშევიკურმა მთავრობამ დახარჯა საკვებ და სამრეწველო დანადგარებზე, ხოლო 1928 წლისთვის სახაზინოში მხოლოდ 150 ტონა დარჩა.
სტალინის ეპოქაში ქვეყნის ოქროს ბუილონის რეზერვები კვლავ გაიზარდა, რადგან ჯოზეფ ვისარიონა მიიჩნევდა, რომ ძვირფასი ლითონი ეკონომიკის სწრაფი ინდუსტრიალიზაციის ერთ-ერთი მთავარი საყრდენი იყო. ამ პერიოდში ოქროს მარაგი 2500 ტონამდე გაიზარდა, მაგრამ 1991 წლის ოქტომბრისთვის თანდათან შემცირდა და მხოლოდ 290 ტონა შემცირდა.
რუსული ოქროს მაღაროები ძირითადად მაგადანის მიდამოებში მდებარეობს. ძვირფასი ლითონი ასევე მოიპოვება ჩუკოტკაში, იაკუტიაში, ირკუტსკისა და ამურის რეგიონებში, ტრანს-ბაიკალურ მხარეში, ასევე სვერდლოვსკისა და ჩელიაბინსკის რეგიონებში და ბურიატიისა და ბაშკირეთის რესპუბლიკებში.
ქვეყნის ოქროს მომპოვებელ უდიდეს კომპანიებს შორის; ტორონტო-კინროს ოქროს კორპორაცია, ისევე როგორც რუსეთის მაღაროელები Polymetal International, UGC ჯგუფი და GV Gold, ოქროს წარმოების 10 ყველაზე მსხვილი კომპანიადან ერთ – ერთია Polyus Gold.
