ორგანიზაციას შეუძლია გამარტივებული საგადასახადო სისტემისა და UTII– ს გადასახადების სპეციალური რეჟიმებიდან გადავიდეს ზოგად რეჟიმზე, არა მხოლოდ ნებაყოფლობით, არამედ სავალდებულო წესითაც. ამავე დროს, არსებობს მთელი რიგი კრიტერიუმები, რომლებიც ნებაყოფლობითი გადასვლის საშუალებას იძლევა.
Ეს აუცილებელია
განცხადება საგადასახადო სამსახურში
ინსტრუქციები
Ნაბიჯი 1
შეიძლება რამდენიმე მიზეზი გქონდეთ UTII– დან ზოგადი დაბეგვრის სისტემაზე გადასასვლელად. პირველ რიგში, თუ UTII სისტემა გაუქმდა მუნიციპალიტეტში, ან თუ თქვენი კომპანია შეწყვეტს საქმიანობას იმ სფეროში, რომელიც ექვემდებარება UTII- ს. გარდა ამისა, გადასვლა შესაძლებელია, თუ თქვენი კომპანია არის ერთ – ერთი მთავარი გადამხდელი.
ნაბიჯი 2
გადასახადების სისტემის შეცვლის შესახებ გადაწყვეტილების მიღების დღიდან ხუთი დღის ვადაში წარუდგინეთ განცხადება საგადასახადო სამსახურს, რომ გაუქმდეს რეგისტრაცია ამ გადასახადის გადამხდელად. განცხადება უნდა დაიწეროს UTII-3 ფორმის შესაბამისად. მომდევნო ხუთი სამუშაო დღის განმავლობაში, საგადასახადო სამსახური გამოგიგზავნით შეტყობინებას, რომ ორგანიზაცია დარეგისტრირებულია UTII გადამხდელად.
ნაბიჯი 3
კომპანია იძულებით გადაიყვანეს UTII– დან იმ პირობით, რომ მან დაარღვია დასაქმებულთა რაოდენობისათვის საჭირო ზღვარი, რომელიც ასი კაცს გადააჭარბა, ან ძირითადი კაპიტალით წილის განაწილების კრიტერიუმი, რომელიც ოცდახუთ პროცენტზე მეტი გახდა.
ნაბიჯი 4
ერთი საგადასახადო სისტემიდან მეორეზე გადასვლის პროცესში გაითვალისწინეთ ძირითადი საშუალებები და არამატერიალური აქტივები, რომლებიც შეძენილია ამ მოვლენამდე ნარჩენი ღირებულებით. თუ გადასვლის შემდეგ თქვენ გადაანგარიშებით გადასახადებს ფულადი სახსრებით, მხოლოდ სრულად გადახდილი სახსრები და არამატერიალური აქტივები შეიძლება აისახოს აღრიცხვაში.
ნაბიჯი 5
ნარჩენი ღირებულების განსაზღვრის პროცედურა დამოკიდებული იქნება მისი შეძენის დროზე. თუ ეს მოხდა UTII– ს გამოყენების დროს, ნარჩენი ღირებულება განისაზღვრება, როგორც სხვაობა ნასყიდობის ფასსა და ამორტიზაციის ღირებულებას შორის, რომელიც დაერიცხა UTII– ს გამოყენების დროს. თუ ჩვენ ვსაუბრობთ ზოგადი დაბეგვრის სისტემის ოპერაციულ დროზე, ერთიანი გადასახადის გამოყენებამდე, ნაშთი განისაზღვრება, როგორც სხვაობა ქონების ნარჩენ ღირებულებას შორის UTII– ზე გადასვლის დროს და ღირებულებას ცვეთის, რომელიც დარიცხული იქნა ერთჯერადი გადასახადის დაწესებისას საეჭვო შემოსავალზე.
