ნებისმიერი ბიზნესი ცდილობს გაზარდოს საკუთარი საწარმოს მოგება და სტაბილური ზრდა. თითოეული ფირმა შეიმუშავებს განვითარების სტრატეგიას, რომლის მიზანია კომპანიის კონკურენტული უპირატესობების მოძიება და შენარჩუნება. ბაზრის დასაპყრობად არსებობს სხვადასხვა ტიპის სტრატეგიები და ღონისძიებების კომპლექსი.
დიფერენცირების სტრატეგია
კომპანიის განვითარებისკენ მიმართული საკმაოდ მნიშვნელოვანი ღონისძიებაა შემოთავაზებული პროდუქტის ან მომსახურების სამომხმარებლო ღირებულების შესწავლა. ამისათვის კომპანია ახორციელებს მარკეტინგულ კვლევას და სწავლობს მომხმარებელთა უდიდეს მოთხოვნას. მუდმივად ეძებენ გზებს, რომლებიც მიზნად ისახავს ბიზნესში ახალი მიმართულებების შემუშავებას, რომლებსაც შეეძლებათ სპექტრის გაფართოება და მაღალი დონის მომსახურების მიწოდება მათი მომხმარებლებისთვის. ანალიტიკური მონაცემების საფუძველზე, კომპანია ცდილობს გააუმჯობესოს წარმოებული პროდუქტი და დაიწყოს ახალი პროდუქციის წარმოება ამ ინდუსტრიაში. ახალი პროდუქტის გამოსვლისთვის კომპანია აფასებს მის კომპეტენციას და მყიდველების საჭიროებას ამ პროდუქტის მიმართ. ასევე ხდება ინტენსიური ძებნა გაყიდვების ახალი ბაზრებისა და რეგიონალური მონიტორინგის პოტენციური მომხმარებლების გამოსავლენად.
ხარჯების მინიმიზაცია
საწარმოს სტრატეგიის ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარული ნაბიჯი არის მაქსიმალური დაზოგვის მიღწევისკენ სწრაფვა. ამისათვის ხდება თანამშრომელთა ეფექტურობის გაანალიზება და საჭიროების შემთხვევაში მიიღება გადაწყვეტილება პერსონალის შემცირების შესახებ. იძებნება ახალი ტექნოლოგიები, რომლებიც უზრუნველყოფენ წარმოების მაქსიმალურ მოცულობას თანამედროვე ტექნიკური აღჭურვილობის დახმარებით და წარმოების პროცესში პირდაპირი სამუშაო ძალის მონაწილეობის შემცირების შედეგად.
ფოკუსირების პრინციპი
კომპანია ყურადღებას ამახვილებს საწარმოს მუშაობაში თავისი კონკურენტული უპირატესობების მაქსიმალურად გამოყენებაზე. ამავდროულად, ის ცდილობს შეამციროს თავისი საქმიანობა იმ სფეროებში, რომლებიც კონკურენტებმა ყველაზე წარმატებით განავითარეს. საქმიანობის შეგნებულად ფორმირება ხდება ბაზრის გარკვეულ სეგმენტში, სადაც კომპანიას არ ჰყავს თანაბარი ხარისხი, მომსახურება და ინოვაცია.
ინტეგრაციის სტრატეგია
კომპანიის განვითარების გეგმების გათვალისწინებით, ფირმა ეძებს ბიზნესის გაფართოების გზებს ახალი სტრუქტურების ინტეგრაციის გზით. ამ მიზნით შეძენილია კომერციული ობიექტები და იხსნება საწარმოს ახალი ფილიალები. ზოგიერთ შემთხვევაში, შვილობილი კომპანიები იქმნება სტრუქტურის გაფართოებისა და მიწოდების გაზრდის მიზნით. სხვა შემთხვევაში, ერთობლივი თანამშრომლობის შესახებ ხელშეკრულებები იდება ფირმებთან, რომლებიც ახორციელებენ შუამავლის მომსახურებას. ეს ვითარება მაშინ ჩნდება, როდესაც საწარმოს არ შეუძლია დამოუკიდებლად გაყიდოს დიდი რაოდენობით პროდუქტები. განვითარების ეს მოდელი დამახასიათებელია საკმაოდ ძლიერი კომპანიებისთვის, რომლებმაც მიაღწიეს სტაბილურობას თავიანთ საქმიანობაში და აქვთ თავისუფალი თანხის მიმოქცევა.
